Uyuyamadım...Uyumak istemedim.
Arkamda babamın izlerken uyuyakladığı aptal filmin gürültüleri... (sinir bozucu)
Yine Amerika'da kopan kıyametler. Dev dalgalar, depremler, salgınlar...
Her telefonun sonunda "seni seviyorum Sarah." (Hayatım boyunca seninle ilgilenemedim ama şimdi ölücez ya, seni seviyorum Sarah. Bunu ne kadar çok söylersem seni o kadar çok seviyorum Sarah. Dünya batıyor kızım, kaç kurtar kendini. Seni yine seviyorum Sarah. Son söylediğimle sana olan sevgim biraz daha arttı.Hadi kaç Sarah. )
Çok zavallıca...
Gürültüden rahatsız olup mp3 ümü taktım kulağıma, içimden bi sayı tuttum (7) bu çıktı. Anlamlı oldu şu noktada. Canımı yaktı yine, ama bu sefer farklı şeyler düşündürdü. Ölmeye yakın; insanlara, onlara olan sevgimi açıklamak zorunda olmak istemezdim. Hiçbir şey söylemeden her şeyi anlatmak isterdim. Ya da her şey zaten açıklamaya gerek duymasındı. Bilinsindi...
Dünya batarken, dev dalgalar bizi yutarken, tepemize göktaşı düşerken... bunu bilen kaç kişi olur ki?
Hepsini geçtim bunu şu an bilen kaç kişi var acaba?
Neyse. Sabah oldu. Ezanlar falan... Ben yatıyorum. Günaydın bu arada :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder